Foz do Iguaçu

Nie myślałem, że Foz do Iguaçu zrobi na mnie aż takie wrażenie. Gigantyczne wodospady na granicy brazylijsko-argentyńskiej na liście 7 cudów świata (kolejnej, bo z tego co widzę co chwila pojawiają się kolejne i to w różnych wydaniach). Wysokie na 82 metry, długie na 2,7km wodospady, które słychać z 24 kilometrów.


Jeszcze z samolotu lecącego z Rio de Janeiro widzieliśmy wodospady i ogromną chmurę unoszącą się nad nimi. Do miasteczka Foz do Iguaçu przylecieliśmy w niedzielę po południu. Po raz pierwszy znalazłem się w miejscu w Brazylii, w którym przyroda i klimat choć odrobinę przypomina polski. Po raz pierwszy w nocy też było naprawdę chłodno, co po ostatnich dniach w Rio przywitaliśmy z radością. Wszyscy stwierdziliśmy, że brazylijskimi temperaturami jesteśmy już nieco zmęczeni.


W poniedziałek wybraliśmy się na stronę brazylijską wodospadów. W tej chwili z powodu deszczów są one bardzo pełne. Widok spadającej wody i jej ogłuszający ryk robią ogromne wrażenie. W niektórych miejscach wiatr unosi krople wody zapewniając prysznic wszystkim, którzy się znajdą w pobliżu. Tutaj ja sam sobie go zapewniłem:)


Strona brazylijska jest wspaniała. Chociaż większa część wodospadów znajduje się w parku po argentyńskiej stronie, to widok ze strony brazylijskiej jest pełniejszy, pozwala zobaczyć więcej.
Z drugiej strony w parku argentyńskim możemy podejść bliżej wodospadów,
stanąć zaraz obok spadających mas wody albo ponad nimi. Tam też wybraliśmy się z Mileną na wycieczkę łodzią pod same wodospady:


Tu akurat, no cóż, rewelacji nie było. Szczerze mówiąc nazwanie tego Gran Aventurą było sporym nadużyciem, a obietnica całkowitego zmoknięcia nie została spełniona. Mimo to, obie strony parku po prostu trzeba zobaczyć. Foz do Iguaçu to niesamowity pokaz siły natury. I zupełnie nie rozumiem czemu wszyscy słyszeli o Niagarze, a o Foz do Iguaçu już nie.

Zdjęcia z Foz do Iguaçu